De snijdende wind striemt mijn gezicht terwijl ik me voortbeweeg door de kou, omringd door een witte deken van sneeuw en bevroren sloten. De natuur lijkt in een ijzige greep te zijn, en de stilte in dit eeuwenoude gebied wordt enkel doorbroken door het knisperen van mijn voetstappen in de vers gevallen sneeuw.
Het is laat in de middag, en het licht van de winterse namiddag werpt een betoverende gloed over het landschap. Het is het perfecte moment om het schilderachtige buurtschap Harssens en de oude boerderij op de gevoelige plaat vast te leggen. Harssens bevindt zich net ten noorden van het Van Starkenborghkanaal, aan een oude loop van het Selwerderdiepje.
Wanneer ik probeer de winterse sfeer vast te leggen, merk ik dat het lastig is nu er zachte sneeuwvlokken beginnen te dwarrelen. Met de camera stevig in mijn hand, tracht ik de pracht van dit winterlandschap te vangen. De lucht is helder, de kleuren zijn intens, en Harssens toont zich in al zijn winterse glorie.
Terwijl ik verder loop op het voetpad, realiseer ik me hoe de kou en de stilte samen een unieke sfeer creëren waarin de kwetsbare schoonheid van de natuur wordt onthuld. Ondanks de snijdende wind is de wandeling door dit gebied altijd verrassend en verrijkend.
De sneeuwvlokken dansen in de lucht, de ijskristallen glinsteren, en ik voel me één met de natuur, vastberaden om deze winterse pracht te vereeuwigen in de verstilde schoonheid van foto’s.
Laat een reactie achter