Tijdens mijn wandelingen door Groningen kom ik vaak langs de prachtige, oude kerken die verspreid over het landschap liggen. Deze Groninger kerken, vaak gebouwd op wierden om te beschermen tegen het water, stralen een bijzondere eenvoud en historie uit. Met hun dikke bakstenen muren en soms losstaande torens bieden ze een indrukwekkend voorbeeld van middeleeuwse architectuur.
Elke keer als ik zo’n kerk bezoek, voel ik de geschiedenis en cultuur van de regio. Het lijkt wel alsof de tijd hier stil heeft gestaan, en ik krijg een bijzondere inkijk in het rijke erfgoed van Groningen.
Vandaag trok ik mijn wandelschoenen aan en besloot naar het kleine kerkdorpje Fransum te gaan. Fransum, is een eeuwenoud dorpje in de gemeente Westerkwartier. Het dorp is klein, met alleen de romaanse kerk van Fransum, een boerderij en een huis.
De route naar Fransum begint in Den Ham, waar een smalle weg naar de wierde voert. Het laatste stuk van de weg is onverhard, wat het gevoel geeft dat ik echt door de geschiedenis stap. Door de bomen heen verschijnt nu de groene kerktoren in het zicht.
Niet veel later word ik verwelkomd door een kat en een kip! De kip komt uit een hut aan de linkerzijde van het onverharde pad. Voor de hut staan drie stoelen en een tafel, wat een gezellige sfeer creëert. Boven de hut hangt een naambordje met de tekst “Rustpunt.”
Ik besluit naar binnen te gaan en ontdek dit juweeltje in het groene landschap – het is echt een rustpunt.
Hier kun je even tot jezelf komen, iets drinken, of gewoon genieten van het uitzicht en de serene omgeving. Ik zet een koffie voor mezelf en voordat ik het goed en wel besef, komt er nog een bezoeker binnen: een hardloopster. We raken aan de praat over hardlopen, een passie die ik ook deel, en bespreken marathons en andere hardloopavonturen. Ik blijf nog even zitten voor het huisje voordat ik naar de kerk van Fransum ga.
Laat een reactie achter